Toen ik jong was wilde ik juf worden en iedereen vond dat bij mij passen, maar helaas was ik niet goed op de hoogte van de inhoud van de functie, waardoor het bleek dat het helemaal niks voor mij was. Het kan voor een ander natuurlijk wel een droombaan zijn, daarom wil ik toch graag mijn ervaring delen. Ik dacht bij lerares zijn dat je gewoon gezellig met de kinderen bezig bent en ze leert dat 1+1 twee is, maar er komt zoveel meer bij kijken. Als eerste moet je echt stevig in je schoenen staan, assertief en ad rem zijn, want kinderen walsen zo over je heen, daar moet je echt op voorbereid zijn en mee kom kunnen gaan. Als je dat kunt, kom je een heel eind. Daarnaast is het onderwijs heel veel werk. Dat je veel vakanties hebt is leuk, maar dat heb je ook wel nodig, want je maakt weken van 50 uur. Er komt heel veel bij kijken, van het voorbereiden van de lessen, tot het nakijken van werk en van het uitzoeken van vervolgactiviteiten (Pietje moet rekensommen + doen en Eline moet de sommen X nog een keer doen) tot het maken van rapportages. Daarnaast moet je vaak nog deelnemen aan een commissie, bv de feestcommissie voor het organiseren van o.a. het Kerstfeest. Je moet echt gedreven zijn om het beste uit je leerlingen te halen en je niet te laten ontmoedigen door brutale kinderen. Ook ouders kunnen moeilijk zijn, zij verwachten soms dat je de kinderen helemaal opvoedt, dat is niet je taak, dus dat kan wel eens voor discussie zorgen. Kortom, het is een mooi beroep, maar voor mij niet geschikt, maar wie weet voor jou? |